مروری بر اهم مطالب جلسه چهاردهم
۱۴۰۲/۹/۱۲
منشاء انجذاب، حضور وجود با تمام ویژگیها در تمام کثرات میباشد و همین امر موجب این است که هر موجودی موجودات دیگر را در خود بیابد و خود را در دیگران و همین سنخیت موجب انجذاب است.
موجودات نزدیک به وجود مطلق شدیدترند و تعادل بیشتری دارند و در واقع شمول پذیرند. اشتمال بدین معناست که فرد برتر بدلیل احاطه وجودی، این توانایی را دارد تا بر اجزاء فروتر تاثیر گذار باشد.
جزء فروتر شمول بر افراد بالاتر و پائین تر دارد، اما بر بالاتر تاثیر گذار نیست و فقط بر پائین تر از خود تا ثیر دارد.
وجود دارای دو نوع صفت است:
- صفت ذاتی: هویت بخش وجود است و همه از آن بهره مند هستند( از وجود مطلق پائین ترین مرتبه از وجود)
- صفت مرتبه ای: شدت وضعف صفات در هر مرتبه را گویند و صفت اختصاصی هر مرتبه است و در واقع صفت مرتبه ای، تشدید همان صفت ذاتی است.
تضاد مطرح شده توسط هگل ناظر به تضاد بین مراتب وجودی است، بدینصورت که مرتبه فعلیت یافته کنونی قوه ی مرتبه بالاتر است و تضاد به مرتبه قوه وفعل است.
صفات کمالی در انسان شدیدتر است نسبت به سایر موجودات، لذا اشملیت و تاثیر گذاری بیشتری دارد.
صفات ذاتی در مرتبه انسان بصورت اختیار و انتخاب گری در می آید و در قالب علم مرکب و فعال ظهور می یابد، اما در سایر موجودات متفاوت است و معمولاً بصورت منفعلانه و پذیرش اراده و علم از سوی آنها است.
اثر گذاری انسان دو وجه دارد:
- وجهی که به صاحب اثر بر میگردد و آن این است که استعداد و ظرفیت و فعلت نایافنگی (قوه گی) بیشتری در اوست و تکامل پذیر است.
- وجه تاثیر گذاری بر دیگری که موجب تغییر در دیگری می شود.
ویژگی اصلی انسان ترکیب پذیری است و در تمام ویژگی های وجودی مانند علم، اراده و حیات این امر مشهود است.
انسان قدرت خلاقیت،خالقیت، توان احدی و توان توحیدی دارد.
دیدگاه خود را بنویسید